خانه معلم

دیروز غروبی که داشتم از سرکار برمی گشتم  خونه

دیدم صف نانوایی خلوت تره از بقیه روزهاست گفتم سر راه چند تا نون بگیریم

چند دقیقه از صف نگذشته بود که دیم دو تا از ماموران شرکت برق با لباسهای  جینگلی(که معلوم بود برای این کار پوشیده بودند) اومدند نزدیک دست یکیش دفتر و دستک  بود و ته خودکار بیچاره اش را داشت می جوید(شایدم مزه مزه می کرد)اون یکی هم سر به بالا نگاه عاقلانه ای به در و دیورا نونوای داشت

نزدیک تر که شدند نون بده نانوایی (من اسم بهتری برای این شغل که کارش برداشتن نون از روی پیشخوان و بعد از دستمالی کردن و لمس پولهای کثیف دادنش به مشتری بیچاره  است پیدا نکردم) مثل اینکه براش سنگین بوده که یکی اون جوری نونوایی را بپاد با کمی اعتماد به نفس اللکی گفت جانم و منظر ماند

اون دونفر هم اول به روی خودشون نیاوردند و زدند به در نشنیدن

و بعد از کمی گفتند لامپتون را باید عوض کنید و از لامپای کم مصرف استفاده کنید

ما خودمون با قیمت مناسب در اختیارتون قرار می دهیم

نگاه که کردم دیدم جلوی در نونوایی یک لامپ صد معمولی آویزان است

پیش خودم گفتم زهی سعادت چی شده که به لامپ 100 هم گیر میدهند

که یادم اصلاح الگوی مصرف در سال 1388  افتادم

باز صد رحمت و هزار آفرین به اینکه امسال نیت این شده که اصراف و بیهوه  مصرف کردن را خاتمه دهیم

انشالله که استمرا هم در این کار باشد